Minął rok...

Dokładnie 3 dni temu minął rok naszego pobytu tutaj. Uczciliśmy to zadarską nalewką. Nie wiem kiedy to się stało, ale pewne jest, że większość zaplanowanych rzeczy udało się zrealizować. Byłyśmy z Sylwią na 9 wyjazdach w 5 krajach i choć może nie mamy jeszcze pracy marzeń, to doszłyśmy do wniosku, że nie jest źle.

Dobar dan i doviđenja! Czyli nasze cztery dni w Chorwacji :)

 Na pomysł wyjazdu do Chorwacji wpadłyśmy dwa miesiące temu. Przeglądając oferty Ryanaira zaintrygował nas bilet za 28 euro w jedną stronę do Zadaru. Po kilku chwilach grozy związanych z możliwością nieprzydzielenia nam urlopu, we wtorek, z samego rana wystartowałyśmy.

Po dublińskim kolosie, zadarskie lotnisko wydało nam się sympatycznie małe. Do tego zachwycił nas widok  Gór Velebit. Pierwszy krok na chorwackiej ziemi i już czułyśmy ducha wakacji. 

Po bezowocnej godzinie czekania na autobus do centrum, ostatecznie wsiadłyśmy w taksówkę i w kilka minut znalazłyśmy się przed bramami starówki. Bez problemu znalazłyśmy nasz hostel, zostawiłyśmy manatki i ruszyłyśmy na podbój miasta.

Katedra św. Anastazji z wieżą widokową, Kościół św. Donata (to ten okrągły), a te kamlotki to miejskie forum.

Pierwszego dnia zaszalałyśmy - jako że Dalmacja słynie z doskonałych ryb postanowiłyśmy sprawdzić ten fakt osobiście. W tle miły pan kelner filetuje nam to cudo.

 Kościół św. Marii.

Zachód słońca nad Adriatykiem. 

Sylwia stojąca na pomniku ku czci Słońca - instalacja odzwierciedlająca cały Układ Słoneczny i mieniąca się w nocy rożnymi kolorami.

Następnego dnia, z samego rana poszłyśmy odebrać zarezerwowany wcześniej samochód i udałyśmy się do Parku Narodowego Jeziora Plitwickie.

 Rejs stateczkiem umożliwił nam podziwianie z bliska niesamowitych wodnych kaskad.

Tym razem bez burżujskich posiłków - smażona kiełbaska i musztarda - palce lizać.

 W drodze powrotnej wjechałyśmy na dwugodzinną wycieczkę do Parku Narodowego Paklenica. Piękne góry, idealnie nadające się do wspinaczki - ludzie pozawieszani na półkach skalnych przyprawiali nas o szybsze bicie serca.

Przeprawa przez potok przyprawiła nas o ból palców u nóg. 

 

W czwartek o godz 6 rano ruszyłyśmy na południe. Zaczęłyśmy od klimatycznego miasteczka Trogir.

 

Po zakończeniu zwiedzania tego magicznego miejsca, w samochodzie czekała nas niemiła niespodzianka - mandat za złe parkowanie - ponad 100 euro :( Być może przez zepsute lekko humory kolejne miasto - Split nie zrobił na nas zbyt dobrego wrażenia. Przez 40 minut jeździłyśmy w kółko szukając miejsca parkingowego. Przytłoczył nas również tłum turystów uniemożliwiający swobodne podziwianie zabytków.

Pałac Dioklecjana i jego piwnice.

Następny punkt programu - kolejny Park Narodowy - jak dla nas numer jeden - Wodospady Krka.

 

W małym straganiku przy ścieżce kupiłyśmy od starej Chorwatki domowej roboty wino i nalewkę.

 

Na koniec wypełnionego atrakcjami dnia, zawitałyśmy w miasteczku Szybenik. Pełne wąskich uliczek, schodów, przypominające trochę grody z Tolkiena urzekło nas swoim klimatem i sielankowym spokojem.

A to nasza limuzyna. Domowe wino wylało nam się na tylną kanapę, ale dzięki chusteczkom do higieny intymnej udało się wszystko ładnie wyczyścić :)

Miałyśmy również nocnego współlokatora, który całą noc buszował w naszych ciasteczkach. Kiedy Sylwia rano wystawiła go na parapet, biedaczek w ciągu kilku sekund został pożarty przez jaskółki.

Ostatni dzień ustanowiłyśmy dniem lenia. Zjadłyśmy przepyszne śniadanko - spaghetti z krewetkami i kanapkę z serem i szynką.

Zupełnym przypadkiem udalo nam się wynająć mała łódkę z naszym własnym kapitanem - Ricardo, który zabrał nas na 3,5 godzinną wycieczkę po okolicznych wyspach.

Widok na zadarskie organy - grające w rytm uderzających fal.

Wyspa z klasztorem Franciszkanów.

Likier, z którego słynie region.

Nasza pierwsza kąpiel w Adriatyku - jak widać na zdjęciu byłyśmy jedynymi odważnymi.

Spacer po Wyspie Osljak i jeszcze jedna kąpiel na wskazanej przez kapitana kamienistej dzikiej plaży.

A oto i Ricardo :)

Widok z okien naszego hostelu - codziennie przyjemnie budziły nas dzwony kościelne i słońce zaglądające do okien.

Pożegnalna kolacja i piwko na plaży.

I tak oto dziś o 8 30 rano zawitałyśmy w Dublinie. Czeka nas ciężki powrót do rzeczywistości, ale było warto. Nie spodziewałyśmy się tak fantastycznych wrażeń i widoków. Dalmację polecamy każdemu - zarówno miłośnikom przyrody jak i fanom klimatycznych miejsc z historią.