Wicklow Way - etap I

Po obejrzeniu pierwszej części "Hobbita" uświadomiłam sobie jak dawno nie chodziłam po górach. A przecież tuż za naszym domem zaczyna się całkiem spore pasmo Wicklow Montains. Przypadek chciał, że w tym tygodniu pierwszy raz od bardzo dawna miałyśmy z Sylwią dwa dni wolnego jednocześnie. Po przeczytaniu kilku informacji w internecie okazało się, że szlak zwany Wicklow Way ma swój początek jedynie trzy kilometry od naszego domu. Całość liczy 127 kilometrów. Jeśli ktoś jest zainteresowany szczegółami odsyłam do stronki www.wicklowway.com

Z półgodzinnym opóźnienie wyruszyłyśmy z domu po 8 rano.

Pierwszy drogowskaz.

Pogoda szybko zaczęła się psuć, wchodziłyśmy w strefę chmur.

Aż tu nagle chmury się rozeszły ukazując wspaniałe widoki. I tak zostało już do końca z wyjątkiem 5 minutowych opadów.

Szłyśmy przez pola...

 ...opuszczone gospodarstwa...

 ...ścieżki leśne...

...wioski...

...łąki pełne baranów, owiec i kuz,,,

...aż przyszedł czas na popas.

Przez śliskie błoto co poniektórym zdarzały się niekontrolowane upadki.

Zrobiła się godzina 15, kiedy odkryłyśmy, że poszłyśmy za daleko i minęłyśmy hostel, w którym planowałyśmy nocować. Przy drodze stał znak informujący, że 3 km w bok  znajdziemy B&B. Iść dalej szlakiem nie wiedząc kiedy nadarzy się następna okazja noclegowa czy zboczyć z trasy? Nie mogłyśmy się zdecydować, gdy nagle coś sfrunęło na Sylwię - ku jej wielkiemu przerażeniu. Bardzo towarzyski rudzik siedział na tablicy informacyjnej i się na nas patrzył. Dał się sfotografować z każdej strony, a następnie zjadł mi chleb z ręki i poleciał.

Zdecydowałyśmy się iść do pobliskiego B&B i całe szczęście, po jak się okazało następny nocleg na trasie miał być za 12 km. Bardzo miła pani ugościła nas filiżanka herbaty. Zdjęcie po spodem jest widokiem z naszego okna - generalnie fantastyczne miejsce.

Następnego dnia z nowa energią i nowymi odciskami wyruszyłyśmy dalej.

Sylwia trochę opóźniała marsz łamiąc lód na wszystkich napotkanych kałużach.

 

Przeszłyśmy łącznie 52 km. W umówionej wcześniej miejscowości spotkałyśmy się z Karoliną i Bodzią, które zawiozły nas do domu.